Venezuela stemt in Den Haag

Op zondag 14 april ging Venezuela naar de stembus om een nieuwe president te kiezen. Zo ook in Den Haag. Ik ging naar de Venezolaanse ambassade om sfeer te proeven.

Foto’s: Remi Lehmann

De stemming was ontspannen en opgewekt onder de ruim 100 aanwezigen die bij de ambassade stonden te wachten. Er waren tafeltjes met een hapje en een drankje om het wachten in de rij te veraangenamen. Jacqueline Verdoorn staat in de rij te wachten als ik haar aanspreek. Ze gaat op Henrique Capriles stemmen, de kandidaat van de oppositie. Ze verwacht echter geen wonderen van hem: “Hij zal geen snelle veranderingen door kunnen voeren, want hij heeft brede steun nodig”.

Het optimisme onder de achterban van de oppositie is wat getemperd sinds het verlies van Capriles in oktober, toen hij het tegen oud-president Chávez opnam. Dat is ook merkbaar wanneer ik Joana Piña spreek. Zij stemde in oktober op Capriles en doet dat vandaag ook.  Zij is er van overtuigd dat hij voor verandering kan zorgen. Ze weet echter niet of de veranderingen die Capriles doorvoert succes zullen hebben. Joana maakt zich vooral druk over het geweld Venezuela.

Wat opvalt is dat de geïnterviewden tamelijk pessimistisch zijn over de kansen van Capriles om de verkiezingen te winnen. Deels wijten ze dit aan het kiessysteem; dat vertrouwen ze niet. “Het is maar de vraag of ze hem [Capriles] laten winnen”.

Vrienden van Venezuela
Hoewel de oppositie in de meerderheid is in Den Haag, zijn ook aanhangers van Nicolás Maduro aanwezig. Op 25 meter van de ambassade staan de ‘Vrienden van Venezuela’, een collectief van verschillende nationaliteiten die begaan zijn met Venezuela. Willem Dekker is een van hen. Hij legt me uit waarom zij aanwezig zijn, ook al mogen ze niet stemmen: “We zijn hier uit solidariteit met Maduro, we willen hem en zijn project een hart onder de riem steken”. Volgens Willem is dat nodig in Nederland, gezien de gekleurde informatie in de media over Venezuela wordt verspreid. Volgens hem blijven de successen onderbelicht, en wordt Chávez zwart gemaakt. “Hij heeft 16 verkiezingen gewonnen, maar toch wordt hij regelmatig dictator genoemd. Daarnaast is er gewoon vrijheid van meningsuiting voor iedereen!”

Rond het middaguur was diezelfde vrijheid van meningsuiting kort onderwerp van discussie. De medewerkers van het stembureau waren niet blij met de verschillende groepen die zich dichtbij de ingang van de ambassade hadden geïnstalleerd. Volgens de Venezolaanse wet is dit  namelijk niet toegestaan. De straat voor de ambassade is echter Nederlands grondgebied. Uit praktische overwegingen werd voor dit Venezolaanse conflict een Nederlandse oplossing gevonden: in overleg met de politie werden beide groepen gedoogd, zij het op gepaste afstand van de ambassade.