Teleurstellende start WK voetbal voor Messi en co

Met een gelijkspel tegen IJsland is Argentinië zeer teleurstellend begonnen aan het WK voetbal in Rusland. Argentinië behoort normaliter steevast tot de favorieten voor de eindzege, maar is dit toernooi niet meer dan een gevaarlijke outsider. Tegen IJsland mist Lionel Messi een strafschop en lijkt hij gebukt te gaan onder de immense druk die op zijn schouders ligt.

Argentinië begint energiek aan de wedstrijd, en de prachtige openingstreffer van Sergio Aguëro, na twintig minuten, lijkt dan ook een aankondiging van een zorgeloze middag. Toch is de euforie van zeer korte duur. Luttele minuten na de openingstreffer profiteert Alfred Finnbogason, voorheen actief in de Eredivisie, van schutteren in de Argentijnse defensie. Argentinië komt de IJslandse tegentreffer niet meer te boven. Een 1-1 gelijkspel is het povere resultaat van de eerste speelronde.

Alle ballen op Messi

Voorafgaand aan het wereldkampioenschap toonden veel Argentijnen die ik sprak zich al opvallend pessimistisch over de kansen van hun land op de eindzege. De grote voetballanden, zoals Duitsland, Spanje en Brazilië kwalificeerden zich allen met gemak voor het WK, met aanvallend voetbal en een hoog aantal doelpunten. Los Albicelestes (de ‘wit en hemelsblauwen’, zoals het team genoemd wordt) daarentegen wisten zich slechts met grote moeite te plaatsen voor het toernooi, dankzij een hattrick van Messi op de laatste speeldag van de kwalificatie. Zelden werd een tegenstander overrompeld, zelden werd een tegenstander de Argentijnse wil opgelegd. De in mei 2017 aangestelde coach Jorge Sampaoli, gewezen meestertacticus, heeft nog altijd geen manier gevonden om zijn ploeg optimaal te laten renderen en geniet weinig vertrouwen van de fans.

De kwalificatie verbloemt de problemen die de ploeg al een tijdlang achtervolgen. Achterin staan niet meer de onverzettelijke slagers van weleer, en in de voorhoede moet alle initiatief van Messi komen, die meestal dubbele dekking krijgt en daardoor vaak moeilijk de regie kan nemen. Ook lijken sommige Argentijnse aanvallers – stuk voor stuk zelf wereldsterren – te weigeren om slechts als adjudant van Messi te fungeren. Wellicht weten veel van deze spelers daarom bij het nationale elftal niet zo te presteren als ze bij hun club doen. Gonzalo Higuaín, aanvalsleider van Juventus, haalt zelden zijn niveau wanneer hij voor de nationale ploeg speelt, en is vaak mikpunt van kritiek. Paolo Dybala, de andere sterspeler in dienst van Juventus, zit bij Argentinië meestal op de bank, omdat zijn speelstijl te veel lijkt op die van Messi, en de twee elkaar maar in de weg zouden lopen. Alles draait om Messi, maar met de huidige speelwijze kan hij zijn land niet leiden zoals hij daar bij Barcelona wel in slaagt. Ook lijkt de enorme druk hem af en toe te veel te worden.

Tegen IJsland wordt dan ook duidelijk dat er veel te veel van La Pulga (‘de vlo’) wordt verwacht, en er te veel van hem afhangt. Iedere bal wordt bij Messi ingeleverd, iedere aanval moet door hem worden opgezet. Messi slaagt er niet in zijn ploeg beter te laten voetballen en zeker na zijn gemiste strafschop is hij vooral in gevecht met zichzelf: zijn dribbels stranden, zijn vele schoten op doel zijn slechts plaagstootjes. Na het eindsignaal trapt Messi, onder toeziend oog van de in het stadion aanwezige Maradona, gefrustreerd de bal hoog de lucht in.

De beste aller tijden

Het is een geliefde discussie onder Argentijnse voetballiefhebbers: wie van deze twee is nu eigenlijk de grootste- Maradona of Messi. Maradona schoot in 1986 zijn land vrijwel eigenhandig naar de wereldtitel. Zijn eenvoudige komaf en uitgesproken persoonlijkheid maakten hem bovendien zeer geliefd bij het volk. Messi, een rustige jongen die alleen maar lijkt te willen voetballen, is technisch ongeëvenaard, en won met zijn club Barcelona alle mogelijke prijzen. Met zijn land daarentegen verloor hij liefst drie finales. De drie verloren finales zorgen onder Argentijnen voor het gevoel dat, ondanks de aanwezigheid van Lionel Messi, deze lichting voetballers geen prijs zal pakken. Bovendien wordt Lionel Messi een gebrek aan leiderschap en karakter, kortom, aan huevos (‘ballen’) verweten.

Huevos of niet, Messi zou niets liever willen dan een wereldtitel winnen met zijn land. En niet alleen de Argentijnen zien dat graag; voetballiefhebbers van over de hele wereld gunnen het Messi, zodat zijn status als beste voetballer aller tijden definitief bevestigd kan worden.

Messi’s dribbels, wippertjes en kinderlijke blijdschap op het veld maken hem een ambassadeur van spelvreugde. Hopelijk weten zijn medespelers hem de komende wedstrijden wat te ontlasten, zodat Messi zijn spelvreugde hervindt, en Argentinië en de wereld nog zo lang mogelijk, in ieder geval gedurende dit wereldkampioenschap, van hem kunnen genieten.

Jelle van der Meulen woont en werkt in Buenos Aires. Hij is geïnteresseerd in alles wat Argentinië te bieden heeft, maar schrijft vooral over politiek en sport.