Romantiek in Cusco: Versiertrucs van Peruaanse toeristenverleiders

Foto: Lotte van Oudheusden

De meeste Peruaanse jongens die in de toeristensector van Cusco werken hebben één of meerdere relaties met een buitenlandse toerist gehad. Dit is een gevolg van het vele contact dat zij met toeristen hebben, maar ook een levensstijl waarbinnen een relatie met een westers meisje beter past. De jongens hebben allerlei creatieve versiertrucs om de buitenlandse meisjes voor zich te winnen. De vrouwelijke toeristen vallen als een blok voor de charmes van deze verleidelijke latino’s en authentieke Indianen.

Tourist bubble
Cusco ontving in 2010 een recordaantal bezoekers, zo kopte de Peruaanse krant El Comercio eind december. Meer dan een miljoen buitenlandse toeristen kwamen naar de stad hoog in het Andesgebergte, gelegen dichtbij de wereldberoemde Incaruïnes van Machu Picchu. De enorme toevloed aan toeristen in het afgelopen decennium doet veel met de stad. Cusco is een “tourist bubble” geworden. Allerlei faciliteiten zijn gecreëerd om de toerist een zo’n comfortabel mogelijk verblijf naar westerse maatstaven te bezorgen. Voor jonge toeristen is Cusco dan ook een ideale bestemming om voor langere tijd te verblijven en Spaans te leren of vrijwilligerswerk te doen. Overdag werken zij in één van de vele projecten die mensen in de arme buitenwijken van de stad helpen of volgen ze lessen op een talenschool. ’s Avonds kunnen ze lekker uit eten en hun salsapassen oefenen in een van de vele discotheken rondom de Plaza de Armas, het centrale plein van Cusco.

Bricheros
De inwoners van de stad – de Cusqueños – komen overal in contact met mensen van de andere kant van de wereld. In het lokale taalgebruik zijn allerlei termen ontstaan voor mensen die in de toeristensector werken. Artesanos verkopen sierraden of ander handwerk, jaladores proberen toeristen de discotheken binnen te halen, “aquareleros” verkopen aquarelschilderijen en sácamefotos zijn vrouwen en kinderen in traditionele klederdracht die voor wat geld poseren voor de camera’s van toeristen. De meest bekende term in het toeristencentrum van Cusco is de brichero: een Peruaanse man die romantische relaties aangaat met vrouwelijke toeristen. Deze benaming komt volgens de verhalen van het Engelse woord “bridge”, omdat zij via de buitenlandse meisjes een “brug” naar het Westen zouden zoeken. Bricheros hebben een negatief imago. Verhalen over toeristen die bestolen worden, drugs toegediend krijgen of bedrogen worden door bricheros zijn alom bekend. De jongens zien zichzelf daarom liever als geboren verleiders en hebben ontdekt dat ze meer in de smaak vallen bij toeristen dan bij Peruaanse meisjes.

Een authentieke Peruaan
Hoewel de toeristen het grootste deel van de tijd binnen de tourist bubble blijven, komen ze ook naar Peru om iets anders, iets exotisch te zien. De bricheros spelen slim in op het verlangen van toeristen naar een authentieke ervaring. Vooral bij verre reizen willen toeristen graag “het echte leven” zien. Ze willen in contact komen met de lokale bevolking en komen op plaatsen die voor de meeste toeristen onzichtbaar blijven. Een romance met een Peruaan is misschien wel de meest authentieke ervaring voor veel jonge buitenlandse meisjes in Cusco. “Ik ben geen standaardtoerist. Ik heb een hekel aan package tours en ik vind het leuk om met mijn Peruaanse vriendje in een appartement tussen de lokale bevolking te leven”, vertelt Maartje (29), een Nederlandse toerist over haar avontuur met een jongen die ze op een plein ontmoette.

Populaire versiertrucs
Hoewel de bricheros door hun stadse leven en het contact met de westerse wereld steeds minder van de toeristen verschillen, en naar dezelfde muziek luisteren, dezelfde kleding dragen en dezelfde tv-programma’s zien, proberen ze juist de verschillen tussen hen en de toeristen te benadrukken in het eerste contact dat zij met hen aangaan. Het exotische is wat de toeristen aanspreekt, hebben zij ontdekt. Zij hebben door de jaren heen zo hun eigen strategieën ontwikkeld om de meisjes voor zich te winnen. Vroeger gold: “hoe meer Inca je eruit zag, hoe meer succes je had bij de toeristen”, aldus Carlos (36), een brichero met jarenlange ervaring. Tegenwoordig is een Indiaans uiterlijk nog steeds in trek, evenals het gebruik van Quechua-woorden en traditionele kleding. Maar er zijn ook een aantal nieuwe ontwikkelingen, zo laten Roberto en Francisco zien, twee jongens die de kunst van het verleiden onder de knie hebben.

“Ga je met me mee naar de Tempel van de Maan? Daar kunnen we samen de bijzondere krachten tussen man en vrouw ervaren”, is een versiertruc die Roberto (27) al vele malen heeft gebruikt als hij een meisje leerde kennen op het plein. Hij heeft tatoeages, dreadlocks, grote oorbellen en kleurrijke kleding. Hij jongleert, is vegetariër en speelt didgeridoo. Roberto laat zien dat authenticiteit niet alleen aan Inca’s wordt gekoppeld, maar tegenwoordig ook andere vormen van alternatief zijn in kan houden. De verhalen over mystieke ervaringen en spirituele krachten zijn in trek bij veel bricheros.

Maar ook als goede salsadanser kunnen de jongens veel voor elkaar krijgen bij de meisjes. Paco (28) denkt dat hij al wel met honderd buitenlandse meisjes een kortstondige relatie heeft gehad. Hij voldoet aan het stereotype van een latino met zijn sportieve kleding, strakke hemdjes en gel in zijn haar. Elke avond gaat hij naar Mythology of Inca Team, twee discotheken op het centrale plein, waar hij meisjes mee de dansvloer op vraagt en hen begeleidt met hun eerste salsastappen. Al snel maken zij de mooiste figuren en intiemste bewegingen.

Brug naar het Westen
Opvallend is dat – hoewel de term “brichero” een verlangen naar een visum impliceert – de jongens tegenwoordig liever in hun eigen land blijven. Zij hebben een goed leven in Cusco, en kunnen, mede door een buitenlands vriendinnetje, leven in een omgeving met westerse invloeden zonder dat ze daarvoor Peru moeten verlaten. Het woord brichero betekent tegenwoordig dan ook eerder “bruggenbouwer” tussen toeristen en Peruanen in eigen land, en niet zozeer een brug naar het Westen. Uit een recent onderzoek van de krant El Comercio blijkt dat dit een algemene tendens is in het land: voor het eerst sinds lange tijd blijft “de gemiddelde Peruaan” liever in eigen land dan dat hij naar het buitenland emigreert. Toch komen Carlos, Roberto, Paco en andere toeristenverleiders, door het negatieve imago van hun levensstijl, steeds verder van hun landgenoten af te staan.