Magallanes: spoken uit het verleden in verdeeld Peru

Harvey Magallanes woont en werkt als taxichauffeur in de Peruaanse hoofdstad Lima. Wanneer op een dag een jonge vrouw in zijn taxi stapt, herkent hij haar als Celina, die hij twintig jaar geleden gekend heeft, toen zij nog een jong meisje was en hijzelf als soldaat in het Peruaanse leger diende.

‘Yo puedo! Yo puedo! Si se puede! Si se puede!’ (‘Ik kan het! Jij kunt het!’): aan het begin van de film Magallanes belandt de gelijknamige hoofdpersoon op een piramidespel-achtige bijeenkomst waar hij Celina naartoe is gevolgd. Maar hoe hard de aanwezigen ook scanderen dat het kan, regisseur Salvador del Solar stelt met zijn debuutfilm de vraag of fouten uit het verleden inderdaad kunnen worden rechtgezet. Is het mogelijk de spoken van het verleden de baas worden? Te vergeven?

Magallanes vult zijn dagelijkse inkomsten als taxichauffeur aan met het rondrijden van een bejaarde man, een voormalig kolonel uit het leger, die zijn herinneringen kwijt is maar de starheid in zijn ogen nog altijd niet verloren is. Deze demente Rivero was in de jaren waarin het Peruaanse leger een bloederige oorlog voerde tegen de guerrillabeweging Lichtend Pad (Sendero Luminoso), kolonel van een legereenheid waar Magallanes deel van uit maakte. Celina was destijds een inheems meisje dat bij de aanval op een dorp gevangen werd genomen en naar kolonel Rivero werd gebracht, die haar een jaar lang opgesloten hield. Magallanes blijkt een foto in zijn bezit te hebben van de kolonel met de jonge Celina, als bewijs voor de gruwelen. Hij besluit – uit wanhoop om zijn aanhoudende financiële strubbelingen en uit wraak jegens de kolonel – de foto in te zetten in een zeer riskante chantageoperatie, waarbij de zoon van Rivero, een hooghartige advocaat, en de zus van Magallanes betrokken raken.

Regisseur Del Solar baseerde zich voor deze spannende vertelling op de roman La Pasajera van de Peruaanse schrijver Alonso Cuento en vertelt de beladen geschiedenis van de personages stukje bij beetje aan zijn publiek. Terwijl de huidige gebeurtenissen zich opstapelen, wordt ook ontrafeld wat zich twintig jaar geleden heeft afgespeeld. Zo wordt duidelijk hoe graag sommigen dat verleden willen vergeten, en hoe zeer de gewelddadige geschiedenis het hedendaagse Peru nog steeds beïnvloedt. Het mag overduidelijk zijn dat de grote ongelijkheid, aanvankelijk katalysator voor de burgeroorlog uit de jaren tachtig en negentig, nog steeds alomtegenwoordig is. Waar Rivero jr. ’s ochtends een baantje trekt in zijn privézwembad, sjachert Celina van pandjesbaas naar pandjesbaas en moet ook Magallanes elke dag weer strijden voor zijn levensonderhoud. De terechte aanklacht tegen de ongelijkheid die Del Solar maakt, geeft de film voldoende diepgang. De bekende acteurs Damián Alcázar als Harvey Magallanes en Magaly Solier als Celina zijn beiden geweldig gecast en innemend geregisseerd door Del Solar, die zelf als acteur carrière maakte voordat hij achter de camera plaatsnam.

Vooral in het eerste deel van de film maakt de regisseur gebruik van mooie beeldspraak, door de camera mee te laten kijken in de achteruitkijkspiegel van Magallanes’ taxi (een verwijzing naar het verleden waar hij oog in oog mee komt te staan) of met de handen van de chauffeur die in de veiligheid van zijn eigen huis tekenen wat ze eerder aanschouwd hebben. Jammer genoeg worden in het laatste deel de sentimenten wat te sterk aangezet, uitmondend in een emotionele climax wanneer blijkt dat Magallanes heimelijk zelf verliefd is geweest op Celina en vooral op zoek is naar verlossing van zijn schuld. Zo blijkt dat graven in het verleden voor iedereen grote consequenties heeft.

Magallanes is vanaf 23 maart te zien in Nederlandse filmhuizen.