Ma-chu-pi-cchu, een alternatieve wegwijzer!

Routebeschrijving door Jim Jam: hostel Casa del Mono - Santa Teresa - Hidroeléctrica - Aguas Calientes - Machu Picchu

Je wandelt door de ingang, nog een beetje slaperig, maar zo aanwezig, en bij de eerste oogopslag weet je het “ik ken deze plek”: Machu Picchu. Ma-chu-pi-cchu, veruit de bijzonderste plaats die ik al heb bezocht. De groene bergpieken brengen je terug naar een plaats waar je al bent geweest, langs een aaneenrijging van foto’s uit reisbladen en albums. Maar je eigen aanblik is zo overweldigend dat het al die overvloed aan herinneringen die niet de jouwe zijn overtreffen. Je bent er, eindelijk, Machu Picchu.

Hieronder vind je mogelijke voetstappen om je eigen reis naar Machu Picchu, vol met historische en natuurlijke mijlpalen, collectieve herinneringen en onverwachte ontmoetingen persoonlijk vorm te geven. In het kort: lees op voorhand al over Machu Picchu, en maak er een tocht van; neem eenmaal aangekomen op de historische site de hele dag, van openingstijd totdat de archeologische site weer aan de lama’s en viscacha’s wordt overgeleverd.

Vooraf

Machu Picchu is zo aantrekkelijk voor velen door het mysterie dat zweeft rond de prachtige geografie waarin dit deel van de Incageschiedenis te aanschouwen is: paleizen, tempels, pleinen, huizen en landbouwterrassen lopen over in bergpieken op meer dan 2400 meter hoogte, omgeven door de Urubambarivier, in het subtropische landschap tussen de Zuid-Peruaanse Andes en Amazone, waaow!

Maar blijf niet in de “waaow-ervaring” steken, hoe meer je op voorhand weet over de verschillende theorieën rond religie, astronomie, ceremonie, landbouw, natuur en stedenbouw rond het bestaan van Machu Picchu, hoe bijzonderder de site wordt. Gebouwd in de 15e eeuw, verlaten in de 16e eeuw bij de Spaanse verovering van het Inca-rijk, en hoewel lokale landbouwers van de site wisten, voor het eerst aanschouwd door de buitenwereld door de ogen van de westerse wetenschapper Hiram Bingham in 1911.

Daarop volgen de archeologische opgravingen: was het een ceremoniële site, een militaire vesting, een retraite voor de heersende elite? Lees en ontdek hoe een kleine puntige steen plots de beeltenis van de Huayna Picchuberg weerspiegelt. Of hoe iedere steen een betekenis in zich draagt. Vind het terug in Machu Picchu, de iets ruwere bouwsels als woningen van de gewone bewoners en werkers en de perfect architectonische bouwsels als bijzondere tempels.

Foto: Javier Perugachi

In Cusco kun je in de boekhandels kiezen tussen een uitgebreid assortiment van kleine pocketexemplaren met basisinformatie, boekjes met verschillende wandelpaden en informatie en prachtige fotoboeken. Voor wie zich van thuis uit al meer wil verdiepen zijn hier enkele boekentips van National Geographic. In Machu Picchu zelf is er afgezien van naambordjes geen informatie, maar aan de ingang van de site kun je – goed onderhandelen! – een gids huren.

Het is handig om de entree van Machu Picchu van te voren te reserveren. Zeker als je de Huayna Picchu, de steile berg aan de noordkant van de archeologische site die je vaak op de klassieke Macchu Picchufoto’s ziet, wil beklimmen moet je op voorhand de toegang reserveren (http://www.machupicchu.gob.pe/). Per dag mogen er 400 bezoekers de groene berg op. En ja doe de Huayna er maar bij! Je kan de Huayna Picchu om 07:00 of om 10:00 beklimmen. De vroegste start is de rustigste optie. Bovenop de berg zijn ook enkele ruïnes, maar de steile klim is vooral een aanrader voor het betoverende uitzicht van Machu Picchu, vanuit vogelvlucht te aanschouwen. De hogere Machu Picchuberg aan de zuidkant van de site is minder populair, maar biedt ook een spectaculair uitzicht. Neem voor praktische informatie in verband met ticketaankoop een kijkje op de officiële toerismewebsite.

Uitzicht vanop de Huayna Picchuberg – Foto: Lisa Couderé

Uitzicht vanop de Huayna Picchuberg – Foto: Javier Perugachi

Wat is de beste tijd om te gaan? Als je flexibel bent, maakt het allemaal niet zo veel uit. Maar als je nog in de Lonely Planet gelooft, ga je best buiten het hoogseizoen in juli en augustus. De toeristentoestroom tijdens mijn reis in februari viel best mee. Maak er je eigen dag van, stoor je niet aan andere toeristen, geniet van die mediterende Japanner en verberg je tijdens de piekuren van 11:00 – 15:00 eventueel even op een rustig plekje of uitkijkpunt met een lunchpakket. Maar verlies de tijd niet uit het oog, er is veel te zien! Tussen november en april is het regenseizoen wat de omgeving groener maakt, maar in de maanden januari en februari kan het met bakken uit de lucht vallen waardoor de Inka Trail naar Machu Picchu gesloten wordt. Alles in beschouwing genomen zijn april en november de beste maanden om regen en andere toeristen te vermijden. Maar je aanpassen aan de omstandigheden is ook poëtisch! En nu: “¡Vamos qué nos vamos!”

Onderweg

Maak er een tocht van. Het maakt niet uit of je de zo bekende en bewandelde Inca Trail neemt, een van de alternatieve Inca Trails zoals de Salkantaytrek langs besneeuwde bergen tot een hoogte van 4600 meter of een eigen aaneenrijging van busjes en wandelingen. Beleef het als een persoonlijke reis naar een plaats met een verhaal, waar je niet zo maar aankomt.

Op elke straathoek in Cusco zit een reisbureau dat Inca Trails aanbiedt. Maar praat met medereizigers, zij kunnen je vaak heel enthousiast de leukste en recentste reistips geven, up to date als geen andere reisgids. Zo kwamen mijn reisgezelschap en ik op de volgende route, waarbij je zelf kan beslissen hoeveel bussen je neemt en waar je wandelt. Goedkoper, persoonlijker en zonder gids die je “let’s go sexy gringo’s” toeroept.

Onderweg van Cusco naar Santa Maria – Foto: Javier

Het eerste deel vanuit Cusco met bus, minibus of collectieve taxi is meteen een lange mooie rit van een 5-tal uur naar Santa Maria. Vraag in je hostel de exacte plaats waar in Cusco het transport vertrekt en laat je bagage achter in de opslagruimte van het hostel. Als je op tijd vertrekt en aankomt voor zonsondergang kun je nog met zonlicht richting Casa del Mono wandelen, één van de mooiste overnachtingsopties die je onderweg tegenkomt. Zorg er maar voor dat je nog naar dit ‘Huis van de Aap’ kunt! Het is veruit een gezelligere overnachtingsoptie dan in Santa Maria. Ongeveer een uur wandelen vanuit Santa Maria via de autoweg richting Santa Teresa, met aan je linkerkant de rivier, kom je rechts een klein weggetje tegen dat nog een dik half uur tussen de bomen naar boven leidt tot Casa del Mono.

Casa del Mono – Foto: Lisa Couderé

Let wel op: er is geen richtingaanwijzer en het weggetje is niet heel goed zichtbaar. De taxichauffeurs in Santa Maria kunnen je ook aan het begin van het bergweggetje afzetten. Als ze Casa del Mono niet kennen, verwijs dan naar de Inca Trail. Of je kunt de zoon van de Casa, Jim Jam, op voorhand contacteren voor richtingaanduiding of om je op te wachten in Santa Maria.

jimjam_vikkey_44@hotmail.com
Tel: 984130025
Tel: 084797714

Casa del Mono wint de prijs van favoriete tussenstop op weg naar Machu Picchu! Net Luxemburg op weg naar Frankrijk, maar dan in plaats van goedkope benzine de liefste familie door wie je geadopteerd zou willen worden, een verfrissende jugo de la casa de maracuyá, lekker eten klaargemaakt op houtvuur, goede nachtrust in een prachtige omgeving, en de aap van je leven, de Mona Lisa. Praat met zoon Jim Jam, hij weet veel over de zone en kan een mooi kaartje tekenen voor het vervolg van de tocht. Zo liet hij ons wegdromen bij zijn verhalen over hoe het beheer van Machu Picchu is veranderd en hoe toen hij jong was het nog toegestaan was op Machu Picchu te kamperen. In 1983 werd Machu Picchu werelderfgoed van UNESCO.

La Mona Lisa – Foto: Javier Perugachi

Reserveer in je reisschema meer dan één nacht in de Casa del Mono. Onvoorbereid op de gastvrijheid en prachtige omgeving van de Casa konden wij spijtig genoeg maar één nacht blijven en waren wij op vroeg vertrek aangewezen. Maar Casa del Mono biedt wandeltochten, pret bij de waterval en een bezoek aan de koffie- en cacaoplantage van de familie. De allerlekkerste chocoladesaus die je ‘s morgens op je pannenkoeken krijgt, kan je dan zelf van de plant tot op het bord vervaardigen.

Ontbijt met een uitzicht in Casa del Mono – Foto: Lisa Couderé

Foto: Javier Perugachi

Vanwege de hevige regenval de maand voor onze tocht raadde Jim Jam het ons uit veiligheidsoverwegingen af het stuk van de trektocht langs de rivier te nemen. En de natuur moet je respecteren. Met de gewonnen tijd van het extra busritje nam Jim Jam ons bovendien mee naar de waterval voor bodypainting met natuurlijke verf. “Ik wil niet weg!” Maar we hebben een bestemming en niet de minste, met kaart en richtingsaanwijzing van Jim Jam gaan we verder op weg, muchas gracias por todo!

Onderweg van Casa del Mono naar de autoweg richting Santa Teresa – Foto: Javier Perugachi

Het bergpaadje vanuit Casa del Mono twee uur wandelen terug naar de autoweg is adembenemend. Wij namen er een minibus naar Santa Teresa, want wanneer de rivier uit zijn oevers treedt past het de paden aan. Maar wanneer de rivier rustig is, gaat de wandeling nog twee a drie uur verder langs de rivier tot je die oversteekt met een katrol. Tien minuten verder wordt de fysieke inspanning beloond met de Cocalmayo warmwaterbronnen. Van daaruit neem je terug op de weg de bus naar Santa Teresa. Van Santa Teresa naar Hidroeléctrica, een verzamelpunt van wandelaars aan een hydro-elektrische centrale, is het nog een 25 tal minuten in minibus.

Vanaf Hidroeléctrica kan er geen autoverkeer meer langs, er is een treinstation en grote groepen toeristen worden er alle dagen in busjes afgezet om verder te wandelen. Nog tweeënhalf á drie uur langs de treinsporen tot Aguas Calientes, het verschrikkelijkste dorp in de geschiedenis dat zijn bestaansrecht heeft in het accommoderen van toeristen. Ongeveer een uur voor Aguas Caliente kan je daarom ook in het hostel Jardines del Mandor overnachten.

Onderweg van Hidroeléctrica naar Aguas Calientes – Foto: Javier Perugachi –

Onderweg van Hidroeléctrica naar Aguas Calientes – Foto: Lisa Couderé

De weg van Hidroeléctrica is een druk bewandeld geïmproviseerd pad langs de treinsporen tot in Aguas Calientes. Jim Jam wees ons erop dat je op een gegeven moment de achterkant van Machu Picchu voorbij wandelt en bovenop de bergrug al stukjes ruïne kan ontwaren, en ja, het magische we-zijn-er-bijna-gevoel kan beginnen! Zorg dat je vóór het donker in Aguas Calientes aankomt en neem voor de zekerheid een zaklantaarn mee.

De volgende ochtend vroeg kan je aan de uitgang van Aguas Calientes de 8 euro kostende bus van 15 minuten nemen of te voet naar Machu Picchu trekken. Het wandelpad met trappen van twee uur steil omhoog is hoe de wandelaar zijn tocht “moet” afsluiten. Maar sommigen komen zo uitgeput aan op Machu Picchu dat daar nog een hele dag rondhuppelen wel heel vermoeiend wordt, dus de bus “mag” ook.

Je bent er, eindelijk, Machu Pichu!

Eten en drinken op de site is verboden. Maar in de praktijk wordt dit aan de ingang niet vaak gecontroleerd. Verstop een picknick in je rugzak en laat tijdens de piekuren op een afgelegen plekje even de dag en zijn indrukken bezinken. Maar blijf niet te lang rusten. Grijp de kans aan om alle hoeken en gaten van de Machu Picchu site te ontdekken. Nu is het aan jullie!

Machu Picchu! – Foto: Javier Perugachi

Voor de klassieke Machu Picchu foto zonder al te veel andere toeristen om achteraf weg te vegen met Photoshop zijn het eerste en het laatste uur van de dag aan te raden.

Een laatste tip: ga niet dezelfde dag van je bezoek al terug naar Hidreléctrica. Machu Picchu verdient een hele dag en al je energie. Wandel de volgende ochtend rustig terug naar Hidroeléctrica van waar je minibusjes kan vinden die toeristen hebben afgezet en reis zo terug tot in Cusco, waar je in de late namiddag terug in je hostel aankomt.