Latijns-Amerikaanse films op World Cinema Amsterdam
14-08-2017
Op wereldreis zonder de stad te verlaten? Dat kan deze zomer bij World Cinema Amsterdam, het filmfestival dat je van 17 t/m 26 augustus meeneemt naar Latijns-Amerika, Azië en Afrika. De vele prachtige films die daar door vaak jonge regisseurs gemaakt worden, bieden je een onvergetelijk inkijkje in het leven daar. conSentido zette alle Latijns-Amerikaanse films die op het festival draaien, op een rijtje.
CECILIA ATÁN, VALERIA PIVATO | ARGENTINA | 2017 | 78’ | SPANISH | ENGLISH SUBTITLES
In 1840 trok Deolinda Correa samen met haar pasgeboren kind de Argentijnse woestijn bij San Juan in op zoek naar haar echtgenoot. Dorst velde haar, maar het kind overleefde wel doordat de overleden moeder wonderlijk genoeg melk bleef geven. Deze volkslegende ligt ten grondslag aan dit speelfilmdebuut van het Argentijnse regisseursduo Cecilia Atán en Valeria Pivato, die ook samen tekenden voor het scenario. De hoofdrol wordt vertolkt door Paulina García, die in 2013 furore maakte met de titelrol in het veelbekroonde Gloria.
OTÁVIO JULIANO | BRAZIL | 2017 | 100’ | PORTUGUESE, ENGLISH | ENGLISH SUBTITLES
Het is bepaald geen muziek voor tere zielen – de snoeiharde thrash en death metal van de Braziliaanse band Sepultura, Portugees voor ‘graf’. Razende tempo’s, beukende gitaren en drums, en een zanger met een stem die afkomstig lijkt uit de diepste krochten van de hel, het is de onmiskenbare sound van Sepultura.
JÚLIA MURAT | BRAZIL | 2017 | 105’ | PORTUGUESE | ENGLISH SUBTITLES
In 2011 werd de filmwereld aangenaam verrast door Histórias que só existem quando lembradas, het sprookjesachtige en veel bekroonde speelfilmdebuut van de Braziliaanse regisseur Júlia Murat. Deze tweede film, een metaforische en psychologische verkenning van een liefdesrelatie, werd bij het afgelopen filmfestival van Berlijn bekroond met de prijs van de Internationale Filmkritiek.
DAVID MORENO | CUBA | 2016 | 12’ | SPANISH | ENGLISH SUBTITLES
Elk jaar ontmoeten twee meisjes elkaar in de stad Gibara. Het is een plek vol goede en gelukkige herinneringen. Ze lopen door de straten, bezoeken plekken waar zij intieme gevoelens met elkaar delen. Dan volgt toch weer het afscheid.
Ooit zag de Costa Ricaanse regisseur Ariel Escalante Yasujirō Ozu’s meesterwerk Tokyo Story, zo vertelt hij aan het filmblad Variety, en wist toen zeker dat ook hij persoonlijke films wilde maken over het alledaagse leven van gewone mensen. In het psychologische drama El sonido de las cosas, het geluid der dingen, schildert hij een genuanceerd portret van een vrouw die haar innerlijke pijn tracht te onderdrukken door te doen alsof er niets loos is.
ALÁN GONZÁLEZ | CUBA | 2017 | 15´ | SPANISH | ENGLISH SUBTITLES
Een rustige, jonge vrouw woont in een achterbuurt van Havana. Daar wordt ze beroofd en het is niet de eerste keer. Ook al weet ze wie de dief is, ze zegt niets. Er hoeft echter niet veel meer te gebeuren, of ze zal het geweld omarmen dat ze altijd heeft verafschuwd.
“Opnieuw keer ik terug naar deze gangen, bezaaid met geesten”, fluistert regisseur Alejandro Alonso in stilte. Het zijn de gangen van een oude landbouwschool in Cuba, gangen die hij al eerder trachtte te filmen, maar dat project zag hij nooit voltooid. Nu Alonso teruggekeerd is naar de locatie van dat nooit voltooide project, wordt hij geconfronteerd met zijn verlangen te begrijpen wat er gaandeweg verloren is gegaan in Castro’s revolutie. Hij onderzoekt de relatie tussen tijd en ruimte, en beeld en geschreven woord om zo het proces van filmmaken een extra laag te verlenen.
Het visseizoen is voorbij. De arme visser Tomas heeft tijdens dat seizoen niet al te veel geluk gehad, hij heeft niet veel gevangen. Maar hij wil heel graag de zanglessen van zijn dochter kunnen betalen. Dus besluit hij ’s nachts toch weer de ruwe zee op te varen.
Een louterende film, maar ook een van melancholie doortrokken liefdesverklaring aan haar geboorteland – zo omschrijft de Cubaanse regisseur Gretel Marín Palacio zelf haar eerste lange en bijzonder persoonlijke documentaire, waarbij ze zich liet inspireren door het werk van onder anderen Heddy Honigmann en Johan van der Keuken.
Het onmogelijke toch mogelijk maken – dat is het thema van deze debuutfilm van de jonge Cubaanse regisseur Jonal Cosculluela. Doorzettingsvermogen en vastberadenheid kenmerken niet alleen het hoofdpersonage in de film, de film zelf zou ook niet tot stand gekomen zijn als de maker niet over een enorme dosis van de genoemde eigenschappen had beschikt. Zo kostte het vele jaren om de financiering rond te krijgen en bleek ook het vinden van een geschikte hoofdrolspeler geen sinecure.
In december 1986 namen de Colombiaanse schrijver Gabriel García Márquez, de Cubaanse filmmakers Julio García Espinosa en Tomás Gutiérrez Alea en de Argentijnse dichter/ filmmaker Fernando Birri een opmerkelijk initiatief. In de Cubaanse stad San Antonio de los Baños begonnen zij een internationale film- en televisieschool: Escuela Internacional de Cine y Television (EICTV). Deze school heeft in zijn ruim dertigjarige geschiedenis talloze filmtalenten voortgebracht, van wie het werk tijdens World Cinema Amsterdams Go Cuba!-programma te zien is. Onder hen Ana A. Alpizar (El Pescador), Alan Gonzalez (El Hormiguero) en Alejandro Alonso (El Proyecto).
reageren