Herdenk je doden met een lach

Elke eerste en tweede november kleuren de Mexicaanse straten, steegjes en vloeren oranje. Het heeft niets met Halloween te maken, maar met een prachtige bloem (cempasuchil) en een eeuwenoude traditie, die na de kolonisatie van het Latijns-Amerikaanse continent op de Rooms-Katholieke kalender werd geijkt. Simplemente: ‘los dias de los muertos’.

Op deze dagen worden de doden herdacht zoals dat hoort: niet met een traan, maar met een lach. Een vage herinnering wordt een kleurrijke herdenking in aangenaam gezelschap. Familie, vrienden, eten en drank zijn steeds in grote getale ‘presente’ om te keuvelen, te zingen en in de woonkamer een altaar in elkaar te steken voor al wie was, maar in gedachten nog steeds is.

Op het altaar staan vaste elementen (water, zout, brood, kaarsen, bloemen en copal of wierook), alsook spulletjes die aan de overledene toebehoren. Zo ligt er bij een ex-ijdeltuit een kam en krijgt een ex-zoetekauw een extra portie ‘pan de muerto’ (zoet broodje met suiker erop), ‘tamal dulce’ (maïskoekje in bananenblad) of kleurrijke doodskopjes uit suiker.

Je leest het: Mexicanen zijn optimisten tot in de kist. De dood wordt niet gevreesd. Al contrario: in het alledaagse leven tot de kunst wordt ze uitgelachen en bespot. Aanhoor de ‘calaveras’* en bekijk de aloude spotprenten maar eens waarop de dood een feestje bouwt. Kortom: un ejemplo a seguir!

* Calaveras zijn rijmpjes, waarin de dood van nog levende familieleden en vrienden op een humoristische manier wordt voorspeld. Ze worden vaak op 1 of 2 november verzonnen en voorgelezen. Hier vind je leuke voorbeeldjes: http://www.calaveras-literarias.com/diasdelosmuertos-1.

¿Les gustó?: woensdag 31/10 Fiesta de los Muertos op het Mestizo Arts Festival (MAF*)2012 in Antwerpen!