Een utopisch huis voor 750 gezinnen in Caracas

De eerste maanden van Utopia zitten er inmiddels op. Na twee succesvolle eerste weken, werd al snel de verveling bij de kijker zichtbaar en daalden de kijkcijfers tot onder de miljoen. SBS zal tevreden zijn, want dat is nog steeds ruimschoots meer dan een gemiddeld programma van deze commerciële omroep. Het nieuwe John de Molconcept is in ieder geval niet direct een flop geworden in Nederland en zelfs al verkocht aan de Verenigde Staten.

Het idee om een samenleving vanuit het niets op te bouwen is echter helemaal niet zo heel nieuw. In de Venezolaanse hoofdstad Caracas wordt een grote flat sinds enkele jaren bewoond. Nu klinkt dat niet direct heel spectaculair, maar als je bedenkt dat deze mensen hier officieel ‘illegaal’ wonen en de flat geen ramen, toiletten of enige voorzieningen heeft, wordt het al heel wat spectaculairder.

Dit gebouw, Torre David genoemd, waar conSentido eerder over schreef, werd begin jaren ´90 gebouwd als kantoorgebouw, maar door het overlijden van de projectontwikkelaar gepaard met de economische crisis van 1994 in Venezuela is het nooit afgebouwd. Toen in 1994 het geraamte van het 45 verdiepingen tellende kantoor eenmaal stond, werd het vervolg van de bouw afgeblazen. Het kwam leeg te staan en sinds 2007 is het bezet door ruim 750 families. In een stad als Caracas is altijd behoefte aan woonruimte en tijdens een grote protestmars namen mensen het gebouw is. Ondanks aanwezige politie liepen ze gewoon naar binnen. Deze families kwamen aan in een lege flat, en verder niets. Zelfs geen loods waar ze spullen uit konden halen.

Desalniettemin ontstond hier binnen een mum van tijd een organisatie die werkte aan de bewoonbaarheid van de toren. Mensen begonnen een klein winkeltje, een sportschool (met oude wielen van auto’s als gewichten) of een kapperszaak om in hun onderhoud te kunnen voorzien. Ook werd de flat van een egale vloer voorzien, iets wat tot dan toe nog niet het geval was. De flat die ooit bedoeld was als luxueus kantoorgebouw, werd uiteindelijk ´s werelds grootste verticale sloppenwijk, midden in het zakencentrum van Caracas.

Zonder al te romantisch over de Torre David te doen, (het is en blijft een plek die te boek staat als sloppenwijk, die zeer gevaarlijk is en waar het reguliere rechtssysteem geen vat op heeft) is het wel degelijk een voorbeeld van hoe mensen vanuit het niets een samenleving op weten te bouwen. Sinds 2007 is men in staat geweest om enkele wc’s, elektriciteit en een adequaat watersysteem te realiseren. De opwaardering van de flat wordt niet alleen zichtbaar in deze basale voorzieningen; de sociale cohesie is ook sterk.

Voor veel mensen is dankzij de ´Torre David´ de utopie van een eigen woning uitgekomen. Ik ben ondertussen erg benieuwd naar hoe John de Mol dit ziet. Misschien ziet hij er, in het kader van variatie op een thema, wel een format in?

Lees hier meer over Torre David.