Vorige week kwamen muziekliefhebbers uit alle windstreken weer afgereisd naar Hoogstraten, België, om op het grootste Caribische muziekfestival ter wereld te dansen, eten, flirten en, ondanks de regen, in stijl te kamperen. De vrijdag van de Antiliaanse Feesten 2014 was een avond vol muzikale klassiekers en opvallende vernieuwers. Veel salsa en zouk; weinig reggaeton dit jaar (en daar waren we niet rouwig om).
De weergoden waren Hoogstraten niet gunstig gezind dit jaar, maar dat weerhield circa 38.000 mensen er niet van om naar België te komen, sommigen op regenlaarzen, anderen toch gewoon op naaldhakken, maar allen goedgehumeurd en klaar om twee avonden te feesten. De organisatie weet gelukkig heel goed wat ze moeten doen om het terrein blubbervrij te houden, en echt nat geregend word je bijna nergens omdat vrijwel alles overdekt is. De haren blijven dus strak in model en de make-up op z’n plaats en dat mag ook wel want je behoort er op de Antilliaanse Feesten op je paasbest uit te zien. Je kijkt dus je ogen uit: op de dansvloer, in het publiek, aan de bar en zelfs bij de eettentjes is het zien en gezien worden door een bonte stoet Antillianen, Surinamers, Nederlanders, Belgen, Latino’s en alles daartussenin.
Omdat er eerst gegeten moet worden, beginnen wij de vrijdag muzikaal gezien pas echt met de geweldige Schotten van Salsa Celtica. Zij maken een wonderbaarlijk geslaagde mix van authentieke salsa (fantastisch vertolkt door de Cubaanse zanger Ricardo Pompa en een hele goede percussionisten) en Keltische volksmuziek. Het geheel gaat onder leiding van trompettist Toby Shippy, maar vooral de hoogzwangere violiste en haar collega op de doedelzak stelen de show.
Tegen het einde van dit verrassende en swingende optreden is het haasten naar de main stage waar Kassav’ al in begonnen. De ‘grondleggers van de zouk’ staan altijd garant voor een enerverende show, en de innemende frontvrouw Jocelyne Béroard weet samen met haar mannen het publiek wederom voor zich te winnen. Een geslaagde en zekere keuze dus, Kassav’, misschien wel een iets te zekere, want wie het concert vorig(e) ja(a)r(en) heeft gezien, weet precies wat te verwachten.
Zo niet bij de jongste ster van de Colombiaanse vallenato: Duban Bayona, pas 27 jaar en net zijn eerste cd uitgebracht, samen met de ervaren accordeonist Jimmy Zambrano. Zij zijn de enige vallenato-vertolkers van het festival, en brengen het met verve in mooie maar zeker ook dansbare nummers. Er wordt inmiddels al flink wat afgedanst, maar dat zal bij de volgende act alleen maar meer worden: niemand kan stil blijven staat op de onvervalste salsa uit Medellín met de mannen van Grupo Galé. Opper salsero Diego Galé richtte zijn groep in de jaren ’90 op, en ververst regelmatig de bezetting, en dat is te zien op het podium. De gemiddelde leeftijd van de zangers is zo te zien onder de dertig, maar de klassiekers worden vertolkt alsof de jongens nooit anders gedaan hebben. Naast eigen nummers speelt de groep verschillende covers zoals ‘No le pegue a la negra’ van Joe Arroyo, uit volle borst meegezongen door het publiek natuurlijk.
Na al dat dansen is het tijd voor een tweede eetronde: yapingachos en chorizo uit Colombia, met wat extra frijoles alstublieft, arepita bakeljauw en pan koe stoba uit de Antillen, taco met varkensvlees en vooruit, nog wat empanadas en een kleine portie uit de wok om het af te leren.
Daarna met nieuwe energie nog snel el Palacio de la Salsa in, waar tot in de vroege uurtjes salsa, merengue, cumbia, bachata en dit jaar verrassend veel kizomba gedanst wordt. En wie echt niet meer kan, gaat aan de rand zitten en kan nog lang genieten van de mooie mannen en vrouwen, jongens en meisjes in alle formaten, kleuren, stijlen die dansen alsof er niets anders bestaat op deze wereld.
Bekijk hier het hele fotoalbum van de Antilliaanse Feesten 2014!
Peter Matthijssen
Tot volgend jaar