Latijns-Amerikaanse films op het IFFR 2016

El viento sabe que vuelvo a casa

Op zoek naar figuranten en locaties vestigt een filmmaker zich in Chiloé, het op een na grootste eiland voor de kust van Chili. Hij doet audities, maar luistert vooral naar de verhalen van jong en oud. Als behoedzame indringer gaat de cineast op zoek naar de ziel en de spanningen van een gemeenschap. José Luis Torres Leiva, Chili, 2016, 102 min. 

He hated pigeons

Elias onderneemt een roadtrip door het oogverblindende Patagonië – een reis die hij eigenlijk had willen ondernemen met zijn overleden levensgezel. Onderweg beleeft hij zijn laatste moment met Sebastian en heeft hij louterende ontmoetingen die hem leiden naar een nieuw startpunt in zijn leven. Ingrid Veninger, Chili, 2015, 80 min. 

Oscuro Animal 

Na een storm en enkele ingrijpende, gewelddadige gebeurtenissen moeten drie vrouwen zien te overleven in het Colombiaanse regenwoud. In serene beelden zonder dialoog geeft regisseur Guerrero ruimte aan deze vrouwen en hun dappere pogingen te ontsnappen aan het oorlogsgeweld. Felipe Guerrero, Colombia, 2016, 107 min. 

El abrazo de la serpiente

Het Amazonegebied, begin 20ste eeuw. De tijd waarin nieuwe gebieden in kaart worden gebracht en lokale volkeren worden onderdrukt. Hier vindt een bijzondere ontmoeting plaats tussen twee ontdekkingsreizigers en een sjamaan, die beginnen aan een levensgevaarlijke tocht door de jungle. In adembenemend zwart-wit. Ciro Guerra, Colombia, 2015, 122 min. 

Pacífico

Rondom de bouwput van een huis aan het Mexicaanse strand ontstond deze liefdevolle, kristalheldere film over de dromen en de angsten van het kleine meisje Coral, haar pleegvader en een filosofische timmerman – van wie Coral graag zou willen dat hij haar pleegvader werd. Fernanda Romandía, Mexico, 2016, 72 min.

La calle de la amargura 

In deze kleurrijke zwart-witfilm komt de wereld van de lucha libre (Mexicaanse worstelaars) samen met die van de prostitutie. In hedendaags Mexico-Stad werkt een gemaskerde dwergtweeling als miniluchadores, mascottes voor professionele worstelaars. De twee slaan hun echtgenotes maar worden op hun beurt weer uitgebuit door hun bazen. Arturo Ripstein, Mexico, Spanje, 2015, 100 min. 

El placer es mío 

Ver van de bewoonde wereld geniet een jong stel van de vrijheid en elkaar. Als in het paradijs, onkwetsbaar en tevreden. Totdat de wereld zich, net als ooit de appel, aan hen opdringt. Elisa Miller, Mexico, 2015, 94 min. 

Yo

Yo, een sterke man met een kinderlijke geest, leeft met zijn moeder in een kiprestaurant langs een Mexicaanse snelweg. Hij is dol op haar, maar niet op haar vriend. De charismatische hoofdrol en subtiele constructie trekken de kijker een tegenstrijdige gevoelswereld binnen. Matías Meyer, Mexico, 2015, 80 min. 

Tenemos la carne 

Oog in oog met een cultuur waarin wreedheid en lust op schokkende wijze verbonden worden, geeft dit debuut een intense, allegorische visie op een apocalyptisch Mexico. In een vervallen pand raken een broer en zus in de ban van een oudere man. Emiliano Rocha Minte, Mexico, 2016, 79 min. 

Inside the Mind of Favela Funk 

Favela funk is pornografisch en expliciet. Of het nou gaat om de teksten of de dansbewegingen. Daarnaast wordt de scene gedomineerd door mannen, vaak gangsters. De liedjes bezingen het mannelijk perspectief op seks en commanderen de vrouw als lustobject. Maar hoe zien Braziliaanse meisjes dat zelf? Fleur Beemster, Nederland, 2016, 75 min.  

Where I grow old 

Twee Portugese vrouwen proberen te aarden in Brazilië. Teresa pas net, Francisca al wat langer. Dit liefdevolle portret van twee tegengestelde karakters die elkaar vinden en weer los moeten laten, is ook een lofzang op de stad Belo Horizonte: een plek zonder toeristische attracties, maar met des te meer sfeer en lome levenslust. Marília Rocha, Brazilië, Portugal, 2016, 99 min. 

Waiting for B. 

Wat bezielt een groep straatarme Beyoncé-fans om twee maanden te kamperen voor het stadion waar hun idool gaat optreden? De uitgelaten bende – grotendeels jonge homo’s – vindt in de tijdelijke nederzetting vooral solidariteit. Hier maken racisme en discriminatie kortstondig plaats voor Braziliaanse glamour en fun. Paulo Cesar Toledo, Brazilië, 2015, 71 min. 

Animal político

Een koe probeert zichzelf te overtuigen dat ze toch echt gelukkig is. Maar op een avond, vlak voor kerst, wordt ze overvallen door een diep gevoel van leegheid – een vreemde, nieuwe ervaring. Haar crisis doet haar besluiten op reis te gaan om haar ware ik te vinden. Meeslepend existentiëel – maar ook onweerstaanbaar humoristisch. Tião, Brazilië, 2016, 76 min. 

Neon Bull

Tijdens een reis met een rodeogezelschap door Brazilië registreert de camera weidse vergezichten. Sublieme beelden worden afgewisseld met een minder dromerige realiteit: het harde werk te midden van de runderen. Gezamenlijk vormen ze een fabelachtige choreografie, tegen de achtergrond van een veranderende samenleving. Gabriel Mascaro, Brazilië, 2015, 101 min. 

La montagne magique  

Een camera neemt ons mee, diep onder de grond, waar Boliviaanse mijnwerkers zwoegend ploeteren onder primitieve omstandigheden. Een film als een tijdmachine, die ons in het aardedonker terugvoert naar een voorwereldlijk altaar en ons tegelijkertijd confronteert met het voyeurisme van de toeristische industrie. Andrei Schtakleff, Frankrijk, 2015, 68 min.

Las lindas

Jong, intelligent en grappig, maar ook kritisch en ironisch, dat is Melisa, filmmaker en personage in Las lindas. Ze interviewt haar vriendinnen, reconstrueert het personage Melisa uit familiefoto’s en homevideo’s, en reflecteert op de beelden. Ontwapenend debuut. Melisa Liebenthal, Argentinië, 2016, 77 min. 

El Clan

Terwijl Argentinië begin jaren tachtig de transitie maakte van dictatuur naar democratie, ging een voormalig junta-lid verder met de gevreesde ‘verdwijningen’ – ditmaal voor losgeld. Waarbij betalen niet betekende dat de gekidnapte het overleefde. Waargebeurd horrorverhaal met politieke onderlaag. Pablo Trapero, Argentinië, Spanje, 2015, 108 min.

Jaqueline (Argentine) 

Jacqueline wil een groot overheidscomplot onthullen, maar de media happen niet toe. Paranoia en verveling wisselen elkaar af terwijl ze tijdens een vrijwillige ballingschap in Argentinië, waar een naïeve documentairecrew haar volgt, wacht op de mediastorm. Luchtig ironisch portret van een onwillige klokkenluider. Bernardo Britto, VS, 2016, 87 min. 

El apóstata

Ook in deze productie is de vriendelijk-ironische en soms absurde toets van Uruguayaan Veiroj te herkennen. Een jonge Madrileen (coscenarist Alvaro Ogolla) wenst uit de annalen van de Katholieke Kerk geschrapt te worden. Naast de problemen die hij daarmee heeft, worstelt hij met familie, leven en liefde. Federico Veiroj, Spanje, Uruguay, 2015, 80 min.