De documentaire EL BOTÓN DE NÁCAR gebruikt water op een unieke manier als metafoor om de genocide van Chili’s inheemse ‘water nomaden’ te verbinden met de politieke moorden tijdens het regime van Pinochet. De Chileense regisseur Patricio Guzmán maakte eerder de veelgeprezen documentaire NOSTALGIA DE LA LUZ, waar de Atacama Woestijn in Chili wordt verbonden met Pinochet’s dictatuur. EL BOTÓN DE NÁCAR won op het Filmfestival van Berlijn 2015 onder andere de Zilveren Beer voor Beste Scenario en werd in datzelfde jaar geselecteerd voor het Filmfestival van Toronto. De documentaire draaide tevens op het IDFA dit jaar.