Acusada: sensatie en opportunisme in Argentinië

In Acusada leeft de jonge Dolores het leven van een gewone tiener in de hogere klasse van Argentinië, totdat haar beste vriendin Camila wordt vermoord. Twee jaar later is zij de enige verdachte in de zaak en staat haar leven op zijn kop.

Aan het zorgeloze bestaan van de jonge, talentvolle Dolores (sterk gespeeld door popster Lali Espósito) komt abrupt een einde als haar beste vriendin tijdens een feest wordt vermoord. Dolores wordt als hoofdverdachte aangewezen en wordt het mikpunt van een mediastorm. Samen met haar ouders en de familieadvocaat werken ze een minutieuze verdedigingsstrategie uit. Terwijl de spanning toeneemt en verborgen geheimen komen bovendrijven, dreigt de familie onder de druk te bezwijken.

Hoewel Dolores blijft volhouden dat ze onschuldig is – ze werd met een kater wakker na het drankovergoten huisfeest om haar vriendin Camila dood op de bank aan te treffen – en er onvoldoende bewijs is, wordt de Argentijnse tiener door de gemeenschap, de familie van het slachtoffer en de media als zondebok bestempeld: er is immers geen andere verdachte; en hadden de meisjes niet onlangs ruzie gehad over een uitgelekt seksfilmpje? 

De film ontleedt de menselijke natuur in deze opportunistische, media-gedreven tijden. En waar beter gesitueerd dan in het elitemilieu van de Argentijnse maatschappij? Waar de meisjes braaf zijn, beschaafd en mooi, de huizen groot, de moeders gebotoxt en de vaders beschermheren over hun gezin. Maar ook, zo laat de film venijnig zien, waar opportunisme welig tiert. Waar loyale familieadvocaten geen moeite hebben het vastgoed dat al jaren in de familie zit als betaling aan te nemen als de liquide middelen niet meer toereikend zijn. Waar families elkaar in ijzig stilzwijgen negeren als ze zich tegen elkaar keren – ongeacht de band die jaren heeft bestaan. Waar klasgenootjes elkaar opstoken, en waar vriendinnen elkaar verraden. Om een jongen, om het eigen imago te redden. Of gewoon, uit verveling.

Dit wordt door de regisseur subtiel verteld, door de beide gezichten van de karakters en de gehele maatschappij te laten zien. Het gladgestreken (letterlijk!) gezicht dat naar buiten toe getoond wordt, maar ook het andere gezicht, dat gewoonlijk achter de voordeur blijft. Kleine gebeurtenissen tonen dat ware gezicht: de reacties nadat Dolores in een opwelling haar haar kortwiekt, hoe haar vader zich achter de schermen opwindt als Dolores iets te veel vertelt tijdens een televisieopname. Hoe zijn geduld opraakt, terwijl hij tot dan toe in haar onschuld leek te geloven, maar vanaf dat moment vooral bezig lijkt met het redden van zijn eigen gezicht.

Ook het tweede huis op het platteland buiten Buenos Aires van de familie van Dolores speelt een grote rol; het is geen toeval dat daar zaken plaatsvinden die het daglicht niet verdragen. Zaken die er bovendien om draaien de problemen te laten verdwijnen, weg te moffelen. Maar problemen verdwijnen niet zomaar, wat de Argentijnse elite in haar buitenhuizen ook mag denken. 

Acusada is een spannende rechtbankthriller, maar biedt ook scherpe observaties van de huidige, door media gedreven, en van hypocrisie doorspekte, maatschappij. De enorme impact van (sociale) media, op jonge mensen maar ook op de gemeenschappen en instituties, is eigenlijk nog altijd niet volledig doorgedrongen – doordat we voortdurend in beslag worden genomen door de waan van de dag, waarin alle ruimte is voor trial by media, maar nauwelijks voor nuance, bezinning, toenadering en de menselijke maat.  

Acusada is vanaf 16 mei te zien in filmhuizen in heel Nederland.